Online privacy. Langzaam maar zeker komen we erachter dat die twee woorden niet bij elkaar horen. Een soort contradictio in terminis, een innerlijke tegenspraak.

Of horen deze woorden juist onlosmakelijk bij elkaar? Wij krijgen de vragen van bijna elke klant: Hoe zit het met de cookies? Welke gegevens van mijn bezoekers kan ik zien? Kan ik de bezoekers gericht benaderen nadat ze mijn site hebben bezocht? Mijn website heeft een gevoelige inhoud, bezoekers kunnen de site toch wel anoniem bezoeken?

En daar zit dan ook voor ons, en voor de klant, de crux. Aan de ene kant wil je voor de gebruiker een veilig en anoniem bezoek op je site garanderen. Maar aan de andere kant wil je wel weten wie er geweest is. Liefst met e-mailadres en telefoonnummer, zodat je ze kunt benaderen voor een vervolgactie. Het gesprek dat dan volgt, is geen technische, maar een ethische discussie.

Geen cookies

Want als je wilt, kun je alles dichtzetten. Dit doen we ook wel eens. Geen Google Analytics, geen cookies, niets. Dat wil niet zeggen dat niemand kan zien dat je op zo’n site komt. Als je eerder tijdens je internetsessie op Facebook bent geweest, schijnt Facebook als een soort Big Brother alle handelingen te registreren die je daarna online uitvoert. Daar kunnen wij niets aan doen, helaas.

Wel cookies en Google Analytics

De meeste klanten kiezen er overigens voor om wel Google Analytics te gebruiken en het een en ander bij te houden van hun bezoekers. Wanneer de inhoud van de site niet erg gevoelig is, adviseren we dit ook. Want door bij te houden wat je bezoeker uitvoert op de site, kun je de site verbeteren, de gebruikerservaring, de inhoud, kortom, je communicatie optimaliseren en zo je doelstellingen bereiken. En daar houden we van. Op dit niveau kun je ook niet zien wat de individuele bezoeker doet. Al kun je met een klein stukje extra code wel de IP-adressen zien (uniek nummer per computer of device), maar daar moet je dus een bewuste actie in ondernemen.

Remarketing en online privacy

Hetzelfde geldt voor remarketing van Google Adwords. Dit wordt veelvuldig gebruikt door modeconcerns en vakantie-aanbieders. Je kent het wel: je Googelt op “vakantie Kreta”, bezoekt een website en besluit toch maar thuis te blijven dit jaar. Vervolgens word je doodgegooid met banners over vakanties naar Kreta. Dit kun jij ook doen. Iemand bezoekt je site en vervolgens pleeg je ‘remarketing’, je benadert deze persoon op een andere plaats nog een keer met je merk. Ook nu zie je niet wat een individuele bezoeker doet. Dit gebeurt op het niveau van IP-adressen en die kun jij niet zien. Google kent ze uiteraard wel, om zo de dienst goed te kunnen uitvoeren.

Nu is een IP-adres één ding. Maar dan ga je een nieuwsbrief verzenden. Je verzendt de nieuwsbrief naar 1000 mensen. 400 van deze mensen openen de nieuwsbrief. Op dit moment kun je zien welke 400 mensen dit zijn, inclusief mailadres. 200 mensen klikken op een link. Je kunt precies zien welke mensen hoe vaak klikken, inclusief mailadres. Dit is voor de marketeer een goudmijntje. Je weet precies wat er gelezen wordt, waar de ontvangers in geïnteresseerd zijn. Maar belangrijker: je weet ook wie er geïnteresseerd is. Dit zijn de mensen die je even door je CRM-systeem haalt en doorstuurt naar je callcenter of een week later een extra mailing stuurt.

Privacy online? Kiezen we niet vaak voor wat ons uitkomt? Privacy bieden we alleen als het ons geen leads kost, toch?